شیائومی با شرکت نوپا و بی‌تجربه‌ی چندین سال پیش دنیای موبایل که با تولید محصولاتی اقتصادی سهمی از بازار را نصیب خود کرده بود، فاصله‌ی زیادی دارد. این شرکت در حال حاضر خود را به‌عنوان یکی از توانمند‌ترین سازندگان گوشی‌ هوشمند معرفی می‌کند که نه‌تنها طرفداران بسیاری در سرتاسر جهان دارد، بلکه گوشی‌های بالا‌رده‌ی این شرکت با نوآوری‌های متعددی همراه هستند.

سری گوشی‌های Mi شیائومی به‌عنوان پرچم‌داران این شرکت، همواره جز جذاب‌ترین محصولاتی بوده‌اند که هر ساله وارد دنیای گوشی‌های هوشمند می‌شوند. شیائومی همواره در تجهیز سری Mi به قابلیت‌های روز دنیای فناوری، سنگ‌تمام می‌گذارد تا درکنار کیفیت ساخت عالی، رقیبی توانمند برای برترین گوشی‌های موجود، به بازار عرضه کند. البته نباید از برچسب قیمتی فوق‌العاده رقابتی شیائومی نیز فراموش کرد که به‌واسطه‌ی آن ارزش خرید محصولات این شرکت را چند برابر می‌کند.

شیائومی با تجربه‌ای که طی سال‌های گذشته از فعالیت در دنیای فناوری کسب کرده است، با همان فرمول موفق خود نسل جدید Mi را به بازار عرضه کرده است. گوشی شیائومی می ۹ تمامی المان‌های لازم برای کسب لقب پرچم‌داری توانمند را به همراه دارد. نمایشگر باکیفیت AMOLED، دوربین سه‌گانه، سریع‌ترین پردازنده‌ی دنیای موبایل، کیفیت ساخت بالا، حسگر اثرانگشت زیر نمایشگر و حافظه‌ی سریع، تنها بخشی از مشخصه‌های Mi 9 است که آن را برای خریداران بسیار جذاب می‌کند. زومیت نیز طبق روال همیشگی خود، به بررسی می ۹ پرداخته است تا عملکرد توانمندترین نماینده‌ی شیائومی در بازار موبایل را در بخش‌های مختلف بسنجد.

طراحی شیائومی می 9

پوشش‌ شیشه‌ای با لبه‌های انحنادار، رنگ گرادیانی بدنه و فریمی فلزی که قطعات سخت‌افزاری را درون خود جای داده است؛ فرمولی که طی چند سال گذشته، در جای‌جایِ صنعت موبایل رواج یافته و با تفاوت‌هایی جزئی در طراحی گوشی‌های مختلف پیاده می‌شود. می ۹ یکی دیگر از دستگاه‌های مبتنی بر طراحی مرکب از شیشه و فلز به‌حساب می‌آید که از مدتی پیش در بازارهای جهانی به‌فروش می‌رسد.

پنل پشتی می ۹ از جنس گوریلا گلس ۵ ساخته شده و با انحنای نسبتا زیادی از دو طرف به سمت فریم فلزی گوشی پیشروی کرده است، بدین ترتیب می ۹ باریک‌تر از ضخامت واقعی خود به‌نظر می‌رسد. اگرچه به‌لطف چنین ساختاری، پرچم‌دار شیائومی به‌خوبی در دست جای می‌گیرد، پوشش صیقلی فریم درکنار جنس بدنه، باعث می‌شود تا دستگاه بسیار لغزنده باشد و به‌سادگی از دست سُر بخورد.

می ۹ در چهار نسخه‌ی مشکی، شفاف و آبی یا بنفش گرادیانی به‌فروش می‌رسد و مانند اغلب محصولات شیشه‌ای، به‌سادگی آثار انگشت و لک را جذب می‌کند؛ بنابراین یا باید به‌دنبال قابی برای آن باشید یا مانند ما به‌صورت مداوم، با دستمال میکروفایبر، لکه‌ها را از بدنه‌ی دستگاه پاک کنید!

دوربین سه‌گانه‌ی می ۹ ، شامل حسگر اصلی ۴۸ مگاپیکسلی، دوربین ۱۲ مگاپیکسلی تله‌فوتو و دوربین اولتراواید ۱۶ مگاپیکسلی با ساختاری عمودی و برآمدگی محسوسی در گوشه‌ی سمت چپ محصول به‌چشم می‌خورد. برآمدگی دوربین باعث می‌شود تا حین کار کردن با گوشی روی سطوح تخت، شاهد تکان‌خوردن آن باشیم.

لبه‌ی سمت راست می ۹ کلیدهای کنترل صدا و پاور را در بطن خود دارد و لبه‌ی سمت چپ از کلید فیزیکی فراخوانی دستیار دیجیتال شیائومی یا گوگل اسیستنت (در نسخه‌ی بین‌المللی) میزبانی می‌کند، وجود این کلید باعث می‌شود تا بسیاری از مواقع حین استفاده از ترکیب کلیدها برای اجرای برخی قابلیت‌ها نظیر ثبت اسکرین‌شات، به‌صورت تصادفی، دستیار شیائومی را نیز فرابخوانید.

اگرچه در لبه‌ی پایین می ۹ دو دریچه‌ی اسپیکر وجود دارد،‌ تنها یکی از آن‌ها در پسِ خود اسپیکری دارد و دیگری نقش دریچه‌ی میکروفون را ایفا می‌کند. درکنار اسپیکر تکی می ۹، پورت USB-C به‌چشم می‌خورد. با نگاهی به نسل گذشته‌، مایه‌ی تعجب نیست که می ۹ از وجود جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون بی‌بهره باشد. پرچم‌دار جدید شیائومی قابلیت ارتقاء حافظه را نیز ارائه نمی‌دهد؛ اما از دو سیم‌کارت با قالب نانوسیم پشتیبانی می‌کند.

در می ۹ از مهندسی‌های عجیب و دیوانه‌وار برای حذف بریدگی و تمام‌صفحه کردن نمایشگر خبری نیست و چینی‌‌ها طراحی مرسوم با بریدگی قطره‌ای‌شکل را برای پرچم‌دار ارزان‌قیمت خود برگزیده‌اند. ۸۵.۲ درصد از نمای جلوی می ۹ را پنل ۶.۳۹ اینچی Super AMOLED با پوشش گوریلا گلس ۶ فرا گرفته که به‌استثناء بریدگی بسیار کوچک دوربین سلفی و حاشیه‌ی باریک پایین، در سایر نقاط تا نزدیکی‌های فریم گوشی پیشروی کرده است.

یکی دیگر از تغییرات می ۹ نسبت به می ۸، وداع با حسگر اثر انگشت خازنی مرسوم و به‌کارگیری حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر است. این حسگر اپتیکال، در نیمه‌ی پایین نمایشگر جای دارد و با تاباندن نور روی انگشت، هویت کاربر را احراز می‌کند. فرایند راه‌اندازی حسگر و ثبت اثر انگشت به‌راحتی انجام می‌شود و عملکرد حسگر نیز نسبتا سریع است.

شیائومی اعتقادی به اندیشیدن تمهیداتی جهت دریافت گواهی مقاومت دربرابر آب و گردوغبار IP از مؤسسه‌ی IEC برای محصولات خود ندارد و این وضعیت درباره‌ی می ۹ نیز حاکم است.

نمایشگر و اسپیکر

شیائومی از مدل‌های پیشین سری می مهاجرت به پنل‌های اولد را آغاز کرده است و ما نیز همواره این تصمیم را ستوده‌ایم. برتری‌‌های نمایشگرهای اولد نسبت به نمونه‌های LCD بر کسی پوشیده نیست و با کمتر شدن قیمت تمام‌شده‌ی آن‌ها شاهد حضور این نوع نمایشگرهای حتی در میان‌ردهایی همچون می ۹ اس‌‌ای هستیم. می ۹ به نمایشگری ۶.۳۹ اینچی سوپر امولد با رزولوشن ۲۳۴۰ در ۱۰۸۰ پیکسل مجهز شده است که تراکم قابل‌قبول ۴۰۲ پیکسل را برای آن به همراه دارد؛ این تراکم به اندازه‌ی کافی برای حفظ تعادل در مصرف و تجربه‌ی بصری کافی است.

در بررسی روشنایی نمایشگر، می ۹ در آزمایش‌های ما موفق عمل کرد اما هنوز ساخته‌های سامسونگ را باید یکه‌تاز این بخش دانست. حداکثر روشنایی میانگین قسمت‌های بالا و پایین نمایشگر در حالت تنظیم خودکار ۸۰۲ نیت به‌دست آمد؛ در آزمایش‌های خود تفاوت ۱۷۶ نیتی بین قسمت بالایی و پایینی نمایشگر مشاهده کردیم. در آزمایشی که با الگوی ۱۰۰ درصد سفید انجام شد در هر دو حالت دستی و خودکار روشنایی ۶۰۰ نیت به‌دست آمد که کاملا رضایت بخش است. حالت «Increased Contrast» در بررسی‌های ما تأثیری در میزان روشنایی نداشت. رنگ مشکی تا دو رقم اعشار روشنایی تولید نمی‌کند و می‌توان روشنایی آن را صفر و کنتراست را بی‌نهایت در نظر گرفت.

طبق انتظار خوانایی این نمایشگر اولد زیر نور خورشید بسیار خوب است اما در بین بهترین‌های این بخش جای نمی‌گیرد. روشنایی حداقل ۲.۹ نیتی نیز با اینکه هنوز در بازه‌ی موردقبول برای پرچمداران قرار می‌گیرد اما برخی از رقبا این رقم را تا نزدیک به یک نیت کاهش داده‌اند. پیش از آغاز صحبت در مورد رنگ‌ها باید اشاره کرد که می ۹ از استاندارد HDR10 و فضای رنگی گسترده‌ی DCI P3 پشتیبانی می‌کند. در مجموع سه پروفایل رنگ زیر در بخش تنظیمات نمایشگر به چشم می‌خورند:

• Automatic Contrast (حالت پیش‌فرض)؛ سازگار با فضای رنگی DCI P3
• Increased Contrast: پوشش کامل فضای رنگی DCI P3
• Standard: سازگار با فضای رنگی sRGB

ابتدا از حالت پیش‌فرض Automatic Contrast شروع می‌کنیم که پوشش ۹۴.۴ فضای رنگی DCI P3 و کامل sRGb را نشان می‌دهد؛ خطا میانگین در این حالت و فضای سازگار با آن تا ۳.۳ نیز کاهش می‌یابد که رقمی کاملا قابل‌قبول است. در حالت Standard به‌دلیل پوشش ۶۸.۹ درصدی DCI P3 و ۹۳.۴ درصدی sRGB نباید انتظار رنگ‌های اشباع را داشت؛ خطای میانگین ۱.۸ و حداکثر ۴.۳ می ۹ در حالت استاندراد ارقامی عالی محسوب می‌شوند. حالت Increased Contrast پوشش فضای DCI P3 را به ۱۰۰ درصد افزایش می‌دهد ولی این کار به افزایش اندک (ولی قابل چشم‌پوشی) دقت رنگ منجر می‌شود.

همچون گذشته فقدان اسپیکر اسپیکر در می ۹ جلب توجه می‌کند؛ تک اسپیکر دستگاه با وجود عملکرد رضایت‌بخش از نظر بلندی صدا، شفافیت صدای بهترین‌های بازار را ارائه نمی‌کند. اعوجاج یا دیستورشن تا حد خوبی حتی در حجم صدای بالا کنترل می‌شود اما طبق انتظار صداهای بم عمق بالایی ندارند. خوشبختانه شیائومی تبدیل درگاه USB نوع C به جک ۳.۵ میلی‌متری را در جعبه گوشی قرار داده است. در بحث نر‌م‌افزاری صدا نیز شیائومی تنها به قابلیت «Mi Sound Enhancer» اکتفا کرده است که ترکیبی از یک بهینه‌کننده‌ی صدا براساس هدفون و یک اکوالایزر است.

نرم‌افزار و رابط کاربری شیائومی می 9

شیائومی می 9 از نسخه‌ی ۱۰.۲ رابط کاربری MIUI بهره می‌برد. غول چینی دنیای فناوری پس از سال‌ها توسعه‌ی MIUI، اکنون آن را به بلوغ مناسبی رسانده است که درکنار ارایه‌ی سرعت مناسب ناوبری، قابلیت و امکانات مناسبی نیز در اختیار کاربران قرار می‌دهد. پیش‌تر در زومیت به بررسی عمیق MIUI 10 و تفاوت انواع رام چین و جهانی آن داشته‌ایم. برای آشنایی کامل با رابط کاربری اختصاصی شیائومی، شما را به مطالعه‌ی مقاله‌ی بررسی رابط کاربری MIUI 10 دعوت می‌کنیم.

دوربین

شیائومی تلاش زیادی برای تعبیه‌ی دوربینی توانمند در می ۹ به‌کار برده است؛ در همین راستا نیز این گوشی به اولین محصول شیائومی تبدیل شده است که دوربینی با چینش سه‌گانه بهره می‌برد تا از موج افزایش تعداد ماژول‌های دوربین در ترند فعلی گوشی‌های پرچم‌دار، عقب نماند. حسگر ۴۸ مگاپیکسلی با ابعاد ۱/۲ اینچی سونی IMX586 در پس لنزی با F/1.75، ایفای نقش به‌عنوان دوربین اصلی می ۹ را برعهده گرفته است. این حسگر با ترکیب هر چهار پیکسل، پیکسلی بزرگ‌تر با ابعاد ۱.۶ میکرومتر ایجاد می‌کند که البته به‌صورت آنی نیز توانایی ثبت تصاویر HDR را نیز دارد. تکنیک ترکیب پیکسل‌ها در دوربین گوشی‌های هوشمند طی سال‌های گذشته طرفداران زیادی یافته است تا جایی که اخباری مبنی بر توسعه‌ی نمونه‌ی ۶۴ مگاپیکسلی توسط سامسونگ به‌گوش می‌رسد.

اما در بین نمونه‌های فعلی موجود در دنیای موبایل، IMX586 سونی را می‌‌توان توانمند‌ترین گزینه‌ دانست که با چینش Quad Bayer، توانایی ثبت تصاویر ۱۲ مگاپیکسلی بسیار خوبی را دارد. شاید بزرگ‌ترین نقطه ضعف این بخش از دوربین می ۹ را، عدم تجهیز آن به لرزشگیر اپتیکال دانست تا جایی که محدودیت‌‌هایی برای ثبت تصاویر در شرایط تاریک را با نوردهی طولانی ایجاد کرده است.

اما درکنار حسگر نام‌برده، شیائومی از دو ماژول دوربین دیگر استفاده کرده است تا نیازهای کاربران در بخش دوربین را تا حد ممکن و به‌ بهترین شکل تأمین کند. حسگر ۱۲ مگاپیکسلی با پیکسل‌هایی به ابعاد ۱ میکرو متر پشت لنزی با f/2.2، وظیفه‌ی ثبت تصاویر تله با بزرگ‌نمایی دو برابری را به‌عهده دارد. همچنین ترکیب حسگر ۱۶ مگاپیکسلی با لنز ۱۳ میلی‌متری f/2.2، برای ثبت تصاویر عریض (واید) در دسترس قرار دارد.

دوربین اصلی می ۹ توانایی ثبت تصاویر بسیار خوبی را در روز دارد. خروجی‌های ۱۲ مگاپیکسلی این دوربین در صورت ثبت در حالت HDR، کنتراست بسیار خوب، گستره‌ی دینامیکی مناسب و سطح خوبی از جزئیات را به‌همراه دارند. رنگ‌ها نیز در این حالت با وجود اندکی اغراق (مشکل عموم گوشی‌های هوشمند) جذابیت خوبی دارند و رنگ و لعاب آن‌ها می‌تواند نظر بسیاری از کاربران را به خود جلب کند. به‌لطف تلفیق اطلاعات دریافتی از چهار پیکسل نیز، حسگر موفق به کنترل مناسب نویز می‌شود.

اما در صورتی که قصد استفاده از تصاویر ۴۸ مگاپیکسلی (حجم حدودی ۱۵ مگابایت برای هر عکس) را داشته باشید، می ۹ نتایج بسیار متفاوتی خواهد داشت. تصاویر خروجی عموما نویز بیشتر، کنتراست و غلظت رنگ کمتری در مقایسه با انواع ۱۲ مگاپیکسلی به‌همراه دارند و بعضا سطح جزئیات مناسبی را نیز در تصاویر نهایی مشاهده نخواهید کرد. این موضوع حتی در برخی شرایط نوری مناسب نیز به وضوح به‌چشم می‌آید. بااین‌حال در صورتی که میزان روشنایی در سطح مناسبی باشد، حسگر ۴۸ مگاپیکسلی در برخی مواقع توانایی ثبت تصاویر مناسبی را دارد که نسبت به حالت عادی، بسیار خروجی طبیعی‌تری را ارایه می‌دهد. اما به‌صورت کلی و باتوجه‌به حجم زیاد و عملکرد نامطئن این قابلیت در شرایط مختلف، پیشنهاد می‌کنیم از همان حالت عادی ۱۲ مگاپیکسلی استفاده کنید.

مقایسه جزئیات و شرایط تصویر در حالت ۱۲ مگاپیکسلی (سمت راست) و ۴۸ مگاپیکسلی (سمت چپ)

ثبت تصاویر در شرایط نوری تاریک یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های دوربین‌های موبایل به‌شمار می‌رود. جایی که سازندگان با استفاده از انواع ترفند‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزار‌های متنوع، سعی در بهبود این عملکرد دارند. شیائومی با می ۹ قدم بزرگی در بهبود تصاویر خود در ایزو‌های بالا برداشته است. سطح نویز کاهش چشم‌گیری داشته و جزئیات تصویر نیز بسیار مناسب است. به‌لطف استفاده از HDR نیز برخی جزئیات موجود در محیط‌های پرنور و تاریک قاب نیز قابل بازگشت هستند. حالت Night نیز اکنون در دسترس قرار دارد تا نوردهی موجود در قاب، به‌خصوص در بخش‌های تاریک آن را افزایش دهد تا با تصاویری روشن‌ و جذاب‌تر رو‌به‌رو شویم. البته در این حالت شاهد کاهش قابل‌توجه سرعت شاتر نخواهید بود و می ۹ از تکنیک‌های تلفیق چند تصویر با میزان نوردهی‌های مختلف برای این منظور بهره می‌برد. با اینکه عملکرد کلی می ۹ در عکاسی در حالت Night خوب ارزیابی می‌شود، اما در نظر داشته باشید که رنگ‌های تصویر نهایی از دقت بالایی برخوردار نیستند و همچنین در برخی مواقع شاهد کاهش سطح جزئیات حتی نسبت به حالت Auto هستیم. ظاهرا این موضوع به‌دلیل بالغ نبودن الگوریتم پردازش تصاویر شیائومی در حالت Night است که قطعا با مرور زمان و ارایه‌ی به‌روزرسانی شاهد بهبود آن خواهیم بود.

بااین‌حال عملکرد حالت Night‌ در دوربین‌های هواوی هم‌چنان یک‌ سروگردن نسبت به سایر رقبای خود از جمله می ۹ بالاتر است و پرچم‌داران این شرکت بهترین گزینه برای ثبت تصاویر در شب به شمار می‌روند.

با وجود گوشی‌‌های هوشمند با زوم بدون افت کیفیت ۳ تا ۵ برابری، شاید لنز تله ۲ برابر می ۹ چندان جذاب و کاربردی به نظر نرسد؛ بااین‌حال این دوربین توانایی ثبت تصاویر خوبی را دارد. همان‌طور که انتظار می‌رفت این دوربین سطح جزئیات کمتر و نویز بیشتری در مقایسه با دوربین اصلی به‌همراه دارد. اما نکته‌ی قابل‌توجه در رابطه با زوم ۲ برابر دوربین می ۹، عدم کاربری یکسان آن در شرایط نوری مناسب و تاریک است. درحالی‌که می ۹ در روز برای ثبت تصاویر تله از دوربین مخصوص این امر بهره می‌برد، در شب و شرایط نوری تاریک، تصاویر با همان حسگر ۴۸ مگاپیکسلی اصلی ثبت می‌شوند و پس از کراپ دو برابری، تصویر نهایی در اختیار کاربر قرار می‌گیرد. شاید دلیل این موضوع F/2.2 لنز دوربین تله و ابعاد کوچک‌تر پیکسل‌های آن باشد که در شرایط نوری تاریک و در صورت ثبت تصاویر با ایزو‌های بالا، خروجی تصویر همراه‌با میزان زیادی از نویز خواهد بود. همین طرز کار دوربین باعث می‌شود تا تصاویر تله شب فاقد جزئیات زیاد و همراه‌با نویز گسترده در تمامی قاب باشد.

دوربین ۱۶ مگاپیکسلی واید می ۹ نیز توانایی ثبت تصاویر خوب و باکیفیتی در شرایط نوری مناسب را دارد. قابلیت نرم‌افزاری تصحیح اعوجاج در کناره‌های قاب نیز عملکرد بسیار خوبی در این زمینه دارد. البته همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، این دوربین نیز از جزئیات کمتر و نویز بیشتری نسبت به نمونه‌ی اصلی برخوردار است و می‌شود حالت کلی رنگ‌ها و کنتراست تصویر را با خروجی ۴۸ مگاپیکسلی مشابه دانست.

می ۹ به‌لطف تجهیز به دوربین سه‌گانه قابلیت تشخیص عمق میدان و ایجاد جلوه‌ی بوکه را نیز دارد. پرچم‌دار شیائومی در این بخش عملکرد بسیار خوبی را از خود به‌نمایش می‌گذارد تا شاهد بوکه‌ای بسیار خوب و روان باشیم. این موضوع در ثبت تصاویر ماکرو نیز بیش‌ازپیش به چشم می‌خورد تا می ۹ قابلیت ارایه‌ی خروجی بسیار جذابی در این زمینه را داشته باشد.

در بخش رابط کاربری دوربین نیز شاهد تغییرات گسترده‌ای نبودیم و با همان محیط آشنای موجود در سایر گوشی‌های هوشمند شیائومی رو‌به‌رو هستیم که کاربران با سوایپ به راست و چپ قادر به تغییر حالت کاربری دوربین هستند. گزینه‌های AI، زیباسازی، ۴۸ مگاپیکسل و HDR درکنار حالت جدید Night Mode نیز در دسترس هستند تا کاربر بسته به نیاز خود، بهترین تنظیمات ممکن را اعمال کند.

می ۹ در بخش دوربین سلفی به سنسوری ۲۰ مگاپیکسلی (ابعاد پیکسل ۰.۹ میکرومتر) پشت لنز f/2.0 قرار گرفته است که تصاویر مناسبی در روز با جزئیات بالا ثبت می‌کند. اما در شرایط نوری تاریک حجم زیادی از نویز از ثبت سلفی‌هایی باکیفیت جلوگیری می‌کند.

شیائومی با می ۹ قدم بزرگی برای بهبود دوربین گوشی‌های هوشمند خود برداشته است تا بتوان آن را گزینه‌ی بسیار توانمند‌ترین نسبت به می ۸ معرفی کرد. بااین‌حال این شرکت در این بخش هنوز از رقبای اصلی و نام‌دار خود عملکرد ضعیف‌تری دارد. اما اگر شیائومی با همین سرعت به پیشرفت ادامه دهد، بعید نیست در آینده‌ی نزدیک عملکرد دوربین پرچم‌داران این شرکت نیز همانند سایر بخش‌های آن شانه‌به‌شانه یا حتی فراتر از بهترین‌های دنیای موبایل باشد.

نمونه تصاویر دوربین شیائومی می 9

نمونه عکس روز

نمونه عکس شب

بازده و عملکرد

می ۹ یکی از نخستین گوشی‌های هوشمند دنیا با پردازنده‌ی قدرتمند اسنپدراگون ۸۵۵ به‌حساب می‌آید. از آنجا که پیش‌تر طی مقاله‌ای به‌صورت مفصل این پردازنده‌ی ۷ نانومتری را زیر ذره‌بین قرار داده‌ایم؛ بنابراین در بررسی می ۹ از بحث طولانی پیرامون آن خودداری کرده و تنها به ذکر ویژگی‌های کلیدی اسنپدراگون ۸۵۵ بسنده می‌کنیم.

اسنپدراگون ۸۵۵ براساس طراحی کلاستر DynamIQ آرم، چهار هسته‌ی کم‌مصرف Kryo 485 Silver (نسخه‌ی سفارشی‌شده‌ای از هسته‌های Cortex A55) با فرکانس ۱.۸ گیگاهرتزی، سه هسته‌ی میانی Kryo 485 Gold (نسخه‌ی سفارشی‌شده‌ای از هسته‌های Cortex A76) با فرکانس ۲.۴۲ گیگاهرتز و هسته‌ی Kryo 485 Gold را با فرکانس ۲.۸۴ گیگاهرتز به‌عنوان پردازنده‌ی مرکزی به‌کار می‌گیرد.

وظیفه‌ی پردازش‌های گرافیکی در تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۵۵ بر عهده‌ی تراشه‌ی گرافیکی آدرنو ۶۴۰ قرار دارد و مودم LTE X24 برقراری اتصال دیتا را انجام می‌دهد که در بهترین شرایط، سرعت دانلود ۲۰۰۰ مگابیت‌برثانیه‌ای را به‌ارمغان می‌آورد. کوالکام ادعا می‌کند که پردازنده‌ی جدید این شرکت ۴۵ درصد بهبود عملکرد CPU و ۲۰ درصد بهبود عملکرد GPU را در اختیار کاربر می‌گذارد. حال باید دید که تغییرات یادشده روی پرچم‌دار ارزان‌قیمت شیائومی به چه ترتیب است.

درحالی‌که اسنپدراگون ۸۵۵ از حافظه‌های پرسرعت UFS 3.0 پشتیبانی می‌کنند، شیائومی برخلاف وان‌پلاس، پرچم‌دار جدیدش را با ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی داخلی UFS 2.1، بدون درگاه کارت حافظه درکنار ۶ یا ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم روانه‌ی بازار می‌کند. ناگفته نماند که نسخه‌ی اکپسلورر ادیشن می ۹ با ۱۲ گیگابایت رم و ۲۵۶ گیگابایت حافظه به‌فروش می‌رسد. درهرصورت شما می‌توانید عملکرد حافظه‌ی داخلی این گوشی را در جدول زیر مشاهده کنید:

برای ارزیابی عملکرد می ۹، ابتدا بنچمارک‌های نرم‌افزاری را اجرا کردیم. توجه داشته باشید که می ۹ به‌لطف بهره‌گیری از نمایشگر +FHD، در بحث عملکرد گرافیکی نسبت به دستگاه‌‌هایی با نمایشگر QHD، برتری دارد. همان‌طور که در جدول مشاهده می‌کنید، می ۹ با پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۵۵ چه در زمینه‌ی عملکرد گرافیکی چه عملکرد CPU در اغلب تست‌ها، پی ۳۰ پرو با پردازنده‌ی کرین ۹۸۰، گلکسی اس ۱۰ پلاس با پردازنده‌ی اکسینوس ۹۸۲۰ و نسل گذشته با پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۴۵ را پشت سر می‌گذارد؛ اما در زمینه‌ی پردازش تک‌هسته‌ای به رقیب کره‌ای می‌بازد.

تبدیل ویدئوی معیار زومیت با وضوح 4K به نسخه‌ی Full HD با استفاده از اپلیکیشن Adobe Clip یکی از آزمون‌هایی است که به‌کمک آن عملکرد گوشی‌های پرچم‌دار را در دنیای واقعی می‌سنجیم. می ۹ برای تبدیل ویدئوی یادشده به ۱۵ دقیقه و ۵۷ ثانیه زمان نیاز داشت که این نتیجه، پرچم‌دار چینی و پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۵۵ را در موضع بسیار ضعیف‌تری نسبت به پی ۳۰ پرو و گلکسی اس ۱۰ پلاس قرار می‌دهد؛ البته دور از ذهن نیست که نتیجه‌ی زیر حاصل ناسازگاری Adobe Clip با می ۹ به‌دست آمده باشد.

درنهایت برای ارزیابی میزان پایداری عملکرد می ۹ در بارهای پردازشی سنگین و مداوم مانند اجرای بازی‌های سنگین، بنچمارک Sling Shot Extreme را ۱۵ بار به‌صورت متوالی روی آن اجرا کردیم. همان‌طور که نمودار زیر نشان می‌دهد، می ۹ در مرحله‌ی دوم دچار افت عملکرد می‌شود و این روند تا مرحله‌ی پنجم با افت ۲۶ درصدی ادامه می‌یابد. از مرحله‌ی ششم به بعد شاهد عملکرد پایداری بدون افت‌ شدید عملکرد هستیم. نمودار عملکرد شیائومی می 9 را با دقت ببینید.

ناگفته نماند که در طول آزمون استرس، بدنه‌ی می ۹ به‌ویژه در نیمه‌ی بالایی بسیار داغ شده بود.

باتری

شیائومی می ۹ برای تأمین انرژی موردنیاز خود به باتری ۳۳۰۰ میلی‌آمپرساعتی متکی است که نسبت به باتری ۴۲۰۰ و ۴۱۰۰ میلی‌آمپرساعتی به‌کاررفته در رقبایی همچون گوشی سامسونگ گلکسی اس ۱۰ پلاس و پی ۳۰ پرو، ظرفیت به‌مراتب کمتری دارد، در حقیقت این باتری نسبت به نسل گذشته، کاهشی ۱۰۰ میلی‌آمپرساعتی نیز تجربه می‌کند. حال باید دید که مهندسان چینی چه تدبیری اندیشیده‌اند.

برای ارزیابی شارژدهی می ۹، آزمون‌های متداول زومیت را روی این گوشی اجرا می‌کنیم. در آزمون پخش فیلم که پخش ویدئوی معیار HD با روشنایی ۲۰۰ نیت نمایشگر و صدای قطع‌شده و اتصالات بی‌سیم غیرفعال را شامل می‌شود، می ۹ حدود ۱۴ ساعت و ۲۰ دقیقه دوام می‌آورد که باتوجه‌به ظرفیت باتری، نتیجه‌ی معقولی به‌حساب می‌آید.

می ۹ در بنچمارک باتری PCMark که با شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره، شامل وب‌گردی و پخش فیلم یا ویرایش عکس، درحقیقت آزمونی معیار برای تخمین زمان روشن‌ماندن نمایشگر (Screen on Time) با روشنایی ۲۰۰ نیت به‌حساب می‌آید، با ثبت زمان ۱۱ ساعت و ۵۴ دقیقه، تمام پرچم‌داران اندرویدی را پشت‌سر گذاشت؛ اما در بنچمارک باتری GeekBench که پردازنده را زیرفشار قرار می‌دهد، در رسیدن به پی ۳۰ پرو ناکام ماند.

می ۹ از شارژ بی‌سیم ۲۰ واتی و شارژ سیمی سریع ۲۷ واتی موسوم به Charge Turbo پشتیبانی می‌کند. پرچم‌دار چینی‌ها با چنین شارژری ظرف ۳۰ دقیقه به‌میزان ۷۰ درصد شارژ می‌شود و برای شارژ کامل ۶۵ دقیقه زمان نیاز دارد.

جمع‌بندی

شیائومی با می ۹ باری دیگر ثابت کرد که قابلیت تولید گوشی هوشمندی توانمند و هم‌رده با برترین محصولات دنیای موبایل را دارد. می ۹ برای تبدیل شدن به یکی از بهترین‌ها، مولفه‌های لازم را به‌همراه دارد؛ نمایشگر بسیار خوب و دقیق، کیفیت ساخت بالا، سخت‌افزاری توانمند، دوربین باکیفیت، رابط کاربری غنی، حسگر اثرانگشت زیر نمایشگر با دقت خوب و عمر باتری مناسب، منجر به تبدیل پرچم‌دار شیائومی به یکی از گزینه‌های جذاب دنیای موبایل می‌شود.

البته موارد بالا به‌معنای بی‌نقص بودن می ۹ نیست؛ شیائومی با وجود پیشرفت چشم‌گیر، هنوز موفق به توسعه‌ی دوربینی ایده‌آل نشده است و در این بخش با توانمند‌ترین نمونه‌های حال‌حاضر بازار فاصله دارد. همچنین عدم بهره‌گیری از استاندارد مقاومت دربرابر نفود مایعات را شاید بتوان بزرگ‌ترین نقطه ضعف می ۹ در بخش کیفیت ساخت آن دانست؛ جایی که بسیاری از رقبای اصلی این گوشی از استاندارد‌ IP6X بهره می‌برند. طراحی بصری نه‌چندان جذاب رابط کاربری و باتری ضعیف‌تر از برخی رقبا، از دیگر نقاط ضعف پرچم‌دار ۲۰۱۹ شیائومی به‌شمار می‌رود.