موبایل و تلفن همراه چیست ؟

موبایل و تلفن همراه چیست

موبایل و تلفن همراه چیست و تاریخچه تلفن ها و حتی سازنده تلفن همراه و مخترع تلفن همراه را می شناسید و آیا می دانید که انواع تلفن ها از لحاظ استفاده و کاربرد به چند دسته هستند؟.

تاریخچه تلفن و موبایل و تلفن همراه :

بعد از ظهر روز دوم ژوئن سال ۱۸۷۵ میلادی مصادف با ۱۱ خرداد ۱۲۵۴ شمسی، الکساندر گراهام بل با همکاری دوستش واتسن موفق به اختراع تلفن شد، و در ژانویه ۱۸۷۶ میلادی دستگاه تلفن بل به کار افتاد.

تلفن اینترنتی :

تلفن اینترنتی نوعی ارتباط تلفنی است که از طریق اینترنت و با استفاده از فناوری «صدا روی پروتکل اینترنت» صورت می‌پذیرد و عبارت است از انتقال صوت از طریق بسته‌های آدرس پروتکل اینترنت (IP) و با استفاده از زیرساختار اینترنت. در واقع یک مجموعه از سخت‌افزار و نرم‌افزار است که ما را قادر می‌کند تا از اینترنت به عنوان واسط انتقالی برای تماس‌های تلفنی استفاده کنیم. این روش به علت حذف مراکز تلفن راه دور از دایره تماس، از نظر هزینه بسیار به صرفه‌است

موبایل و تلفن همراه در ایران :

در سال ۱۲۶۵ شمسی مصادف با ۱۸۸۶ میلادی، برای اولین بار در ایران، یک رشته سیم تلفن بین تهران و شاهزاده عبدالعظیم به طول ۷/۸ کیلومتر توسط بوآتال بلژیکی که امتیاز راه آهن ری را داشت کشیده شد ولی در واقع مرحله دوم فناوری مخابرات در تهران از سال ۱۲۶۸ شمسی یعنی ۱۳ سال پس از اختراع تلفن با برقراری ارتباط تلفنی بین دو ایستگاه ماشین دودی تهران و شهر ری آغاز شد. پس از آن بین کامرانیه در منطقه شمیران و عمارت وزارت جنگ در تهران و سپس بین مقر ییلاقی شاه قاجار در سلطنت آباد سابق و عمارت سلطنتی تهران ارتباط تلفنی دایر شد. وزارت تلگراف در سال ۱۲۸۷ شمسی با وزارت پست ادغام و به نام وزارت پست و تلگراف نامگذاری شد. در سال ۱۳۰۲ شمسی قراردادی برای احداث خطوط تلفنی زیرزمینی با شرکت زیمنس و هالسکه منعقد شد و سه سال بعد در آبان ماه ۱۳۰۵ شمسی تلفن خودکار جدید بر روی ۲۳۰۰ رشته کابل در مرکز اکباتان آماده بهره‌برداری شد. در سال ۱۳۰۸ شمسی امور تلفن نیز تحت نظر وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و به نام وزارت پست و تلگراف و تلفن نامگذاری شد. مرکز تلفن اکباتان در سال ۱۳۱۶ شمسی به ۶۰۰۰ شماره تلفن رسید و دو سال بعد بهره‌برداری شد و در سال ۱۳۳۷ به ۱۳ هزار شماره توسعه یافت. خطوط تلفن جدید یا کاریر نیز پس از شهریور ۱۳۲۰ مورد بهره‌برداری قرار گرفت و ارتباط تلفنی بین تهران و سایر شهرها گسترش یافت و مراکز تلفنی تهران یکی پس از دیگری تأسیس شد. وزارت پست و تلگراف و تلفن در سال ۱۳۸۳ به نام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تغییر نام یافت. 

مخابرات در ایران : ( موبایل و تلفن همراه )

در ایران، ۱۴ سال پس از اختراع تلگراف یعنی در ۱۲۳۶ شمسی، اولین خط تلگراف بین تهران و چمن سلطانیه (نزدیک زنجان) نصب و راه‌اندازی شد و دو سال بعد به سمت زنجان و تبریز و جلفا امتداد یافت و به شبکه تلگراف روسیه پیوست و روزبه‌روز توسعه یافت. ایران در ۱۲۴۸ خورشیدی، به عضویت اتحادیه بین‌المللی تلگراف – که بعدها به اتحادیه بین‌المللی ارتباطات راه دور تغییرنام یافت، درآمد.

چند سال پس از اختراع تلفن یعنی در ۱۲۶۹ خورشیدی بین دو ایستگاه ماشین دودی تهران و شهرری اولین خط تلفن برقرار شد. روند توسعه کمی و کیفی مخابرات از مرحله تلفن مغناطیسی تا مرحله خودکار و ارتباطات ماهواره‌ای در ایران ادامه یافت.

در سال ۱۳۰۸، امور تلفنی به شکل یک اداره زیرنظر وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و از آن پس، این وزارتخانه به وزارت پست و تلگراف و تلفن تغییر نام داد.

در سال ۱۳۱۳ تمامی شرکتهای تلفن موجود در سطح کشور در هم ادغام شدند و شرکتی واحد، به نام شرکت سهامی تلفن ایران با مشارکت آن و زیر نظر وزارت پست و تلگراف و تلفن بوجود آمد و فعالیتهای ارتباطی – مخابراتی کشور به دو سازمان مستقل دولتی سپرده شد. به دلیل افزایش جمعیت شهرها و ضرورت ایجاد ارتباط بین نقاط دور و نزدیک، بموجب قانون تاسیس و اساسنامه شرکت مخابرات ایران مصوب خردادماه ۱۳۵۰، شرکت سهامی تلفن ایران، منحل و تمامی دارایی‌ها و دیون و مطالبات و تاسیسات و کارکنان آن به شرکت مخابرات منتقل شد و از سال ۱۳۵۱ امور تلگراف و تلفن و بی‌سیم و همه تجهیزات مخابراتی وزارت پست و تلگراف و تلفن، با شرکت سهامی در هم ادغام شدند و سازمان جدیدی به نام شرکت مخابرات ایران پدید آمد که از آن تاریخ تا امروز به همین نام و تحت نظارت وزارت پست و تلگراف و تلفن فعالیت داشته است.

به منظور تغییر ساختار و خصوصی‌سازی در شرکت مخابرات ایران، اساسنامه شرکت مادر تخصصی مخابرات به تصویب رسیده است. بنابراین شرکتهای ارتباطات زیرساخت، ارتباطات سیار و ارتباطات دیتا از شرکت مخابرات ایران جدا شده و به غیر از شرکت ارتباطات زیرساخت، باقی شرکتها به همراه شرکتهای مخابرات استانی به ترتیب خصوصی‌سازی خواهند شد. در نتیجه شرکت مادر تخصصی مخابرات تنها قانونگزار بوده و شرکتهای دیگر امور اجرایی را به عهده خواهند داشت.

مخابرات در استان تهران : 

شرکت سهامی مخابرات استان تهران در راستای سیاست تمرکز زدایی و براساس قانون اصلاح ماده ۷ قانون تاسیس شرکت مخابرات ایران مصوب ۶/۲/۷۳ مجلس شورای اسلامی و مطابق با اساسنامه مصوب ۱/۱۱/۷۴ کمیسیون مربوطه در مجلس که در تاریخ ۱۱/۴/۷۴ توسط ریاست محترم جمهوری ابلاغ شد، بمدت نامحدود تاسیس و شروع بکار کرد.

تاسیس و توسعه شبکه و تاسیسات مخابراتی عمومی و خصوصی در حوزه عملیاتی استان تهران (به استثناء صدا و سیما)، نگهداری و بهره‌برداری از شبکه و تاسیسات مخابراتی استان در قالب تحقق اهداف و برنامه‌های وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و شرکت مخابرات ایران و بالاخره اجرای تکالیف شرکت مخابرات ایران، در مواردی که تعویض اختیار می‌شود، عمده‌ترین اهداف و ماموریت‌های شرکت سهامی مخابرات استان تهران است.

این شرکت بعنوان یکی از بخش‌های فعال مجموعه وزارت ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات، تامین و توسعه ارتباطات و خدمات ثابت و راه دور و نیز گسترش فن‌آوری‌های ارتباطی را در پرجمعیت‌ترین استان کشور بر عهده دارد. با توجه به نیاز روزافزون شهروندان این استان به ارتباطات مخابراتی همزمان با توسعه کمی شبکه تلفن ثابت، ارتقای کیفی شبکه مخابرات نیز در صدر برنامه‌های شرکت مخابرات استان تهران قرار گرفته است.

شرکت مخابرات استان تهران از ۷ منطقه مخابراتی در تهران بزرگ (حدود ۸۰ مرکز) و نیز مخابرات منطقه کرج و نیز شهرستانهای مخابرات استان تهران تشکیل شده که مجموعا ۴۷۰ مرکز مخابراتی را شامل می‌شود.

کد مورس چیست؟

کد تلگرافی که برای ارتباطات رادیو تلگرافی غیرحرفه ای مورد استفاده قرار می گیرد، کد بین المللی مورس است که شامل نقطه (.) و خط تیره (-) است.

در کد بین المللی مورس، یک نقطه(.) با فشار دادن دگمه ی تلگراف (کلید) به سمت پایین و لحظه ای درنگ برای این که سریع به عقب برگردد (بپرد)، ایجاد می شود. برای ایجاد خط تیره (-)، برای مدت زمانی کمی طولانی تری نگه داشته می شود و سریع به عقب برنمی گردد.

ساموئل مورس (١٧٩١-١٨٧٢) هنرمند و مخترع آمریکایی، شهرت خود را از اختراع تلگراف مغناطیسی و وسایل ارتباطی دیگری در ١٨٣۶ به دست آورد. در ٢۴ می سال ١٨۴۴ کد (که اکنون کد مورس نامیده می شود) با موفقیت در خط تلگراف آزمایشی در فاصله ی طولانی بین واشنگتن و بالتیمور آزمایش شد.

تاریخچه موبایل و تلفن همراه در ایران :

در سال ١٣۶٧ وزارت پست و تلگراف اقدام به طراحی تلفن سیار یا موبایل کرد و با یک تجدید نظر در این طرح ,در سال ١٣٧٢ تجهیزات آن خریداری شد و در مرداد ماه ١٣٧٣ فاز اول این طرح به ظرفیت ١۰۰۰۰ شماره ای آغاز به کار کرد. همزمان با اجرای این طرح در تهران ,طراحی مقدماتی سیستم تلفن سیار در کرمان نیز آغاز شد که در مرحله دوم طرح ,مقرر شد تهران ضمن اتصال به این شهرها با ورودی و خروجی زیر زمینی و دریایی کشور نیز مرتبط شود و جزایر قشم و کیش در مرحله دوم تحت پوشش این طرح قرار گیرند.

از بهمن ١٣٧۴چرخشی شگفت برای نام نویسی تلفن سیار پدیدار شد بطوریکه ٢۰۰هزار نفر متقاضی دریافت تلفن سیار شدند البته تقاضای استانهای کشور بدلیل عدم آگاهی از کاربرد این وسیله ارتباطی کمتر بود و بیشترین تقاضابه شهروندان تهرانی اختصاص داشت که بیش از ١٣۰ هزار نفر برآورد می شد و همچنین مردم حومه تهران یعنی کرج ,قزوین ,ساوه و قم که با در نظر گرفتن شمار آنان رقم تقاضا به ١۵۰ هزار شماره رسید .

در پی استقبال غیر منتظره، طراحی برای گسترش تلفن سیار یا موبایل جهت یک میلیون مشترک پیش بینی شد و در این زمینه برای شهرهای مختلف کشور دستگاههای لازم به منظورراه اندازی این پروژه خریداری و نصب گردید.

سیستم تلفن سیار یا موبایل دیجیتالی ایران از کشور فنلاند خریداری شد که از نوع GMS می باشد و برخی از خریدها نیز در این چند ساله اخیر از زیمنس و نوکیای  آلمان بوده است.

منبع : هم سایت